شاید این مطالب برایتان مفید باشد
شب ادراری
ادرار در تخت‌خواب یا شب ادراری به یك مسئله روتین در 10 تا 13 درصد از كودكان 6 ساله و 7 تا 10 درصد از كودكان 8 ساله تبدیل شده است. پسرها مخصوصاً آنهایی كه در خانواده‌شان به صورت ارثی سابقه شب ادراری داشته‌اند بیشتر مستعد این عارضه هستند. اگر شما یا همسرتان در این زمینه از رشد تاخیر داشته‌اید احتمال اینكه كودكتان نیز این گونه باشد، زیاد است. برای این كه او دچار این عارضه نشود یا باید مغزش قادر به نگه‌داشتن مثانه‌ای پر در حالِ سرریز در هنگام شب باشد و یا سیگنالی قوی از مثانه‌اش بیاید كه بتواند وی را ازخواب بیدار كند.
چه‌كار می‌توانید بكنید ؟
سعی كنید از یك مشكل گاهگاه مسئله‌ای بزرگ نسازید. اگر كودك شما مرتباً تخت‌خواب خود را خیس می‌كند زیاد روی آن تاكید نكنید و مطمئن شوید كه او درك كرده است كه خطای او نیست. تنبیه‌و مسخره‌اش نكنید؛ او واقعاً كاری از دستش برنمی‌آید و شما با این كار تنها خجالت زدگی او را بیشتر می‌كنید. همچنین برای برادران و خواهران او هم روشن كنید كه مسخره كردنش ممنوع است. خیس‌نكردن تخت‌خواب در تمام طول شب یك مهارت رشدی است كه تقریباً تمامی كودكان در زمان خود با خیس‌نكردن تخت‌خواب در زمان خواب یا با بیدار شدن برای رفتن به دستشویی به آن می‌رسند.
در حالی كه منتظرید تا كودكتان ادرار در تخت‌خواب را متوقف كند مطمئن شوید كه تشكش به اندازه‌ی كافی با یك ملافه‌ی پلاستیكی پوشیده شده است و او را وادار كنید تا به محض این كه متوجه شد جایش را خیس كرده است بلند شده و به دستشویی برود. اگر خود را خیس كرد هرچه سریعتر ملافه و پیژامه‌ی او را عوض كنید تا پوستش سوزش نگیرد و او به خوابیدن با پیژامه‌ی خشك عادت كند.
او را به عوض كردن ملافه‌ی خود تشویق كنید اگر این كار به تسكین اضطراب و یا خجالتش كمك می‌كند ولی او را با این كار تنبیه نكنید. همچنین می‌توانید به پوشیدن لباس‌های زیرِ جذب‌كننده همچون كتان ضخیم یا شلوارهای تمرین قابل تعویض تشویقش كنید ( این به كودك كمك می‌كند كه بفهمد بعضی اوقات بزرگ تر ها هم چنین چیزهایی می‌پوشند.) برای بعضی كودكان، مخصوصاً كودكانی كه برای مدت طولانی خود را خیس نمی‌كنند و بعد خود را خیس می‌كنند، برگشت به شلوارهای تمرینی ممكن است فكر خوبی نباشد. رفتار خود را بر اساس خلق و خوی كودكتان تنظیم كنید.
شاید حتی استفاده از یك تقویم یا سیستم برنامه‌دار برای مشخص كردن موفقیت‌های آنها (شبهای خشك) مناسب باشد اما دقت كنید كه هیچ‌گاه او را تنبیه و سرزنش نكنید. به گفته‌ی دنیل كسلر، متخصص رشد و رفتار كودكان در فونیكس آریزونا ” مشاهده‌ی افزایش تعداد شبهای خشك به مرور زمان معمولاً عاملی مثبت است كه والدین می‌توانند در تشویق‌های خود از آن استفاده كنند.”
بعضی والدین متوجه می شوند كه بیدار كردن كودك برای دفع – اگر به مدت یك ساعت یا بیشتر خواب بوده باشد – می‌تواند پایانی برای این مشكل باشد. می‌توانید حتی متوجه شوید كه در چه ساعتی از شب احتیاج به دفع دارد و زنگ ساعت را برای نیم ساعت پیش از آن كوك كنید. با انداختن مسئولیت بیدارشدن و به دستشویی رفتن به گردن خود او می‌توانید به او كمك كنید تا بر این وضعیت كنترل پیدا كند.
مشخص شده كه تمرینات انبساط مثانه می‌تواند هم می تواند به حل مشكل كمك كند. با متخصص كودك خود صحبت كنید تا مطمئن شوید كه كودكتان باید از این تمرین استفاده كند یا نه. یكی از تمرینات این است: كودكی را كه احساس دفع در طول روز می‌كند را تشویق كنید تا ادرار خود را برای مدت 10 ثانیه یا بیشتر نگه دارد، با این كار انقباضات مثانه متوقف خواهد شد. در مر حله بعد، وقتی كه پیغام‌های ادرار بازگردد، او باید سعی كند پاسخ به آنها را بیشتر و بیشتر به تعویق بیاندازد تا جایی كه دیگر مجبور به رفتن به دستشویی باشد.
مراقب چه‌چیز باید باشید ؟
اگر كودك شما ادرارش را مرتباً بی موقع دفع می‌كند، در زمان دفع تقلا می‌كند یا از سوزش یا درد شكوه می‌كند، ممكن است بیماری داشته باشد. در این صورت هرچه سریعتر با متخصص اطفال تماس بگیرید. همچنین اگر ادرارش كدر یا صورتی باشد یا اگر در اطراف آلت دفعی‌اش قرمزی یا خارش داشته باشد ، باید با پزشكش تماس بگیرید. این قوانینن برای پسرها و دخترها فرقی نمی‌كند و در مورد هردو یكی است.
اگر كودكی پس از یك دوره‌ی طولانی خشكی تخت‌خواب خود را خیس كند، ممكن است یك عامل مخفی احساسی وجود داشته باشد. با پزشكش در مورد هر گونه عامل احساسی كه فكر می‌كنید نقش داشته باشد صحبت كنید، عواملی مثل رفتن به مدرسه‌ای جدید، تغییرات در خانواده ( همچون جدایی یا طلاق) یا سوء استفاده‌ی فیزیكی.
آینده شب ادراری چیست ؟
اگر متخصص اطفال به وجود عارضه‌ی التهاب ادراری (UTI) مشكوك شود نمونه‌ای از ادرار كودك را برای آزمایش می گیرد و اگر كودك دچار یك عارضه است آنتی بیوتیك تجویز می كند تا آن را از بین ببرد. اگر UTI عامل ایجاد ادرار شبانه بوده باشد مشكل كودك باید به این ترتیب از بین برود.
ممكن است آزمایش های بیشتری انجام شود (مانندعكس برداری با اشعه‌ی ایكس از مثانه یا كلیه‌ها) تا اطمینان حاصل شود مشكلی وجود ندارد و اگر مشكلی وجود داشت احتمالاً به متخصص كودكان معرفی خواهید شد. البته این هم به ندرت پیش می آید .
اگر هیچ علت فیزیكی برای علائم كودك شناخته نشد،و ادرار شبانه همچنان ادامه یافت یك راه حل مناسب استفاده از آژیر ادرار است. این آژیرها با اتصال حس‌گرهایی به پوشك یا تشك كودك كار می‌كنند. با اولین نشانه‌ی خیسی، آژیر به صدا در می‌آید و كودك را بیدار می‌كند تا در نهایت كودك را در مورد این كه كی مثانه‌اش پر می‌شود شرطی می‌كند، حتی وقتی كه خواب است. این آژیرها به خوبی اثرگذار هستند و به اغلب كودكان كمك می‌كند در عرض 4 تا 6 ماه بهبود پیدا كنند.
اگر آژیر مفید واقع نشود پزشك ممكن است به عنوان آخرین راه‌حل داروهایی تجویز كند كه معمولاً قرص یا اسپری بینی هستند. ایمی پیرامین معمولاً اولین دارو است، و تقریباً نیمی از كودكان به آن واكنش نشان می‌دهند. كسلر توصیه‌می‌كند كه والدین در مورد معایب و مزایای این داروها با متخصص مشورت كنند.
تنها درصد بسیار كمی از كسانی كه به ادرار شبانه مبتلا هستند به هیچگونه درمانی پاسخ نمی‌دهند. با این حال، این كودكان تقریباً همیشه در نوجوانی از عهده‌ی كنترل ادرار خود برمی‌آیند.
