توانبخشی شناختی

عملکردهای شناختی مغز طیف گسترده ای از ظرفیت های رفتاری و فرایندهای شناختی را در بر می گیرد که شامل استدلال کلامی، حل مساله، برنامه ریزی، توانایی حفظ توجه، حافظه، بهره مندی از بازخوردها و انعطاف پذیری شناختی می باشد.
توانبخشی شناختی روشی جهت بازگرداندن ظرفیت های شناختی از دست رفته است. که توسط تمرینات و ارائه محرک های هدفمند صورت می پذیرد و هدف آن بهبود عملکرد فرد در اجرای فعالیت هاست. در این روش درمانگر اطلاعات حاصل از ارزیابی جلسات را در نظر گرفته و مبتنی بر آن تکالیفی برای تقویت کارکردهای شناختی مغز طراحی می نماید و با پیشرفت بیمار درجه دشواری تکلیف را افزایش می دهد. بنابراین، توانبخشی شناختی یک فرایند آموزشی در راستای ارتقائ عملکرد می باشد.

در این روش ابتدا آموزش و تمرین به منظور آگاهی نسبت به ویژگی ها، توانمندی ها و ضعف ها صورت می گیرد، در مرحله بعد مهارت های شناختی آسیب دیده در اثر تمرین مجددا بازسازی می گردند. سپس از راهبردهای محیطی، درونی و بیرونی به منظور تثبیت مهارت های کسب شده استفاده می شود و فرد باید علاوه بر حل مساله به دنبال ثبات مهارت های کسب شده با تمرین مداوم باشد. و در آخرین مرحله فرد با تمرکز بر مهارت های شناختی که کسب نموده است، این مهارت ها را در فعالیتهای روزمره زندگی به صورت عملی تر تمرین می کند.  در مورد کودکان به دلیل ضعف خود تنظیمی و استقلال فکری در دو مرحله آخر نیاز به همراهی تنگاتنگ والدین برای دستیابی به اهداف ذکر شده است، بنابراین معمولا در راستای درمان توانبخشی شناختی بر روی کودکان والدین می بایست که آموزش مدیریت رفتاری کودکان را ببینند تا در پروسه تغییر و اصلاح رفتار کودک و رسیدن به هدف نهایی توانبخشی شناختی کودک و درمانگر را همراهی كنند .
اين آموزش هاي توانبخشی شناختی بخشی از پكيج توانمند سازی ذهن ارايه شده در كلينيک ميباشد .